Η Μικρή Παραμυθού διαβάζει...

"Μ' Αγαπάς, Μπαμπά;", του Βασίλη Κουτσιαρή (Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου)

Είναι κάποιες φορές, που ένα παιδικό βιβλίο μπορεί να είναι τόσο ξεχωριστό, ώστε να σε συγκινήσει και να σε κάνει να το κατατάξεις στη λίστα με τα ωραιότερα βιβλία που διάβασες ποτέ. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το "Μ' Αγαπάς, Μπαμπά;" του Βασίλη Κουτσιαρή, ένα υπέροχα τρυφερό βιβλίο, που είχαμε την τύχη να διαβάσουμε με την Μικρή Παραμυθού μου αυτές τις μέρες.

Πρόκειται για την ιστορία ενός δέντρου διαφορετικού από τα υπόλοιπα, που ήταν φυτεμένα δίπλα του. Αυστηρά συμπαραταγμένες, σαν στρατιώτες, λεύκες εκείνα, παιχνιδιάρικο και αστείο αυτό. Τα άλλα δέντρα είχαν κάνει το "δεν πρέπει" σημαία τους και πίσω από αυτό κρύβονταν. Περιέπαιζαν τον μικρό γείτονά τους, έψαχναν  αφορμή να τον κοροϊδέψουν και γελούσαν όταν θύμωνε, ενώ στην πραγματικότητα ζήλευαν την ελευθερία του και θα ήθελαν να μπορούσαν να του μοιάσουν. Στοχοποίησαν την διαφορετικότητά του, που στάθηκε η αιτία της θλίψης του μπαμπά τους, του ανθρώπου που τα φύτεψε και τα φρόντιζε και του οποίου διεκδικούσαν την αποδοχή. Και όταν κατάφεραν να το κάνουν ίδιο με εκείνα, κανείς δεν ήταν, πλέον, ευτυχισμένος.

Ένα βιβλίο ιδιαίτερο, διαφορετικό από όσα έχουμε διαβάσει μέχρι τώρα, που πλημμυρίζει ευαισθησία και βαθύτερα νοήματα. Για τον φόβο της απογοήτευσης, για την παρέκκλιση από το σύνολο, για τη μοναδικότητα, που λίγες φορές μπορεί να γίνει αποδεκτή. Για την απόρριψη που πονά πολύ, ενώ δεν θα έπρεπε να έχει τη δύναμη να μας αγγίζει. Για το "είμαι περήφανος για σένα", που πολλοί άνθρωποι ξόδεψαν μια ολόκληρη ζωή μέχρι να το ακούσουν, γιατί κάποιοι δεν κατάφεραν να το ξεστομίσουν ποτέ. Για τα χρόνια που σπαταλάμε προσπαθώντας να κάνουμε τους άλλους να μας αγαπήσουν, ίσως γιατί δεν μπορούμε οι ίδιοι να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.

                                          


Ένα βαθιά αλληγορικό παιδικό βιβλίο  με γραφή εύκολη, αλλά γεμάτη συμβολισμούς, για την διεκδίκηση της αποδοχής και για τα προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, που απευθύνεται τόσο σε  μικρά παιδιά, όσο και σε ενήλικες.  Η θαυμάσια εικονογράφηση της Κατερίνας  Βερούτσου, που έχει κάτι το νοσταλγικό, θα μπορούσε να σταθεί και μόνη της, δένει, ωστόσο, αρμονικότατα με το καλογραμμένο κείμενο. Ένα παραμύθι, που καλό θα ήταν να διαβάσουν όλοι οι γονείς!

Θα καταφέρει, άραγε, το μικρό δέντρο να βρει την αποδοχή και την αγάπη; Για να το μάθετε, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το συγκλονιστικά όμορφο παιδικό βιβλίο του Βασίλη Κουτσιαρή! Εμείς το  α π ο λ α ύ σ α μ ε,   μας   σ υ γ κ ί ν η σ ε   βαθιά και το               π ρ ο τ ε ί ν ο  υ μ ε  ανεπιφύλακτα! Κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική.