Η Μικρή Παραμυθού διαβάζει...

το "Αστυπάλαια με λένε", της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου (Εικονογράφηση: Μαριάννα Φραγκούλη)

Ένα από τα όνειρα που κάνω τα τελευταία χρόνια, είναι να επιστρέψω παρέα με την Μικρή Παραμυθού μου αυτή τη φορά, στο νησί της καρδιάς μου! Εκεί, όπου ως αρχαιολόγος έζησα υπέροχες στιγμές, γνώρισα καταπληκτικούς ανθρώπους, έφαγα το πιο νόστιμο τυρί και άνοιξα το μυαλό και την καρδιά μου στον πιο διαφορετικό, ιδιαίτερο, φωτεινό, αλλά κυρίως χαρούμενο τόπο αυτής της χώρας! Θα ήθελα να πάμε μαζί ξανά πίσω, εκεί όπου για μένα άρχισαν όλα: να περπατήσουμε παρέα στα γνωστά δρομάκια, να κολυμπήσουμε στα αγαπημένα νερά, να φιλέψουμε και να μας φιλέψουν ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι, να επισκεφθούμε απογευματάκι με την δροσιά το πιο τραγουδισμένο κάστρο, να γεμίσει το βλέμμα μας από ομορφιά και χρώμα, τα ρουθούνια μας από τη μυρωδιά της αλμύρας και του βουνού, τα αυτιά μας από τις μουσικές των γιορτών του καλοκαιριού και η καρδιά μας από αισιοδοξία και ζέστη για να έχει να θυμάται και να νοσταλγεί τον χειμώνα! Γιατί αν θα μπορούσα να περιγράψω με μία και μόνη λέξη την Α σ τ υ π α λ ι ά, το πανέμορφο αυτό νησί που μοιράζεται τη φιλοξενία των Δωδεκανήσων και την αίγλη των Κυκλάδων, θα ήταν α ι σ ι ό δ ο ξ η !

Αφού για πρακτικούς και μόνο λόγους δεν έχουμε καταφέρει ένα τέτοιο ταξίδι ακόμη,  καθώς η ζωή μας πλέον βρίσκεται αρκετά μακριά από το λατρεμένο δικό μου και του συζύγου μου νησί, προσπάθησα να συμβιβαστώ διαβάζοντας στην μικρή μου βιβλία για την Αστυπαλιά. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, την χαρά μου, όταν στα χέρια μας έφτασε ένα παραμύθι γραμμένο για αυτήν! Πρόκειται για το ολοκαίνουριο βιβλίο της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου, που κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα από την Ελληνοεκδοτική. Θέμα του ένας παλιός θρύλος, που μιλά για την Αστυπάλαια, μια σπάνια κοπέλα με την άδολη καλοσύνη στην καρδιά και την απόκοσμη, πλανεύτρα ομορφιά, την οποία κάποτε φυλάκισε ένας τρανός βασιλιάς στο μεγάλο κάστρο, που είναι χτισμένο εδώ και αιώνες στην κορυφή ενός βράχου, προκειμένου να μην μπορεί να την δει και να την ακούσει κανείς άλλος πέρα από τον ίδιο!  Από τότε κανείς δεν πλησίαζε, αφού ακόμα και οι ναυτικοί άλλαζαν ρότα, όταν επρόκειτο να περάσουν από κει. Μέχρι που ένα αγόρι αψήφησε την βασιλική διαταγή και τόλμησε να πάει κοντά στην πανέμορφη κόρη! Και τότε όλα άλλαξαν!

Ένα βιβλίο πανέμορφο, όπως και το νησί για το οποίο είναι γραμμένο, με τη νοσταλγική διάθεση του παλιού να μπλέκεται με την στολισμένη από όμορφες λέξεις αφήγηση  της συγγραφέως. Η λύπη παντρεύεται με την χαρά για να ζωντανέψουν θρύλους και δοξασίες θαμμένους από χρόνια στα παλιά και γεμάτα ιστορία σοκάκια της Χώρας, που οδηγούν στο πιο ξακουστό κάστρο αυτού του τόπου! Ένα παραμύθι που αξίζει να διαβάσουμε στα παιδιά μας για ακόμη έναν σημαντικό λόγο, το γεγονός ότι μέρος των εσόδων της έκδοσης προσφέρεται σε άπορες οικογένειες του νησιού. Κυκλοφορεί και στα ιταλικά με τίτλο Mi chiamo Astypalaia.

Τελικά, δεν ήμουν μόνο εγώ που μαγεύτηκα από την ομορφιά της Αστυπάλαιας, αφού "λένε πως όσοι καταφέρουν να δουν τα χρώματα της καρδιάς της ... θα ξυπνήσουν την αυγή με τα τραγούδια της, μπλεγμένα στον παφλασμό των κυμάτων. Θα γείρουν σε ύπνο γλυκό το δειλινό με τα παραμύθια της, παρασυρμένα στο θρόισμα της φυλλωσιάς των δέντρων που 'ναι λιγοστά σ' αυτόν τον βράχο!"