Η Μικρή Παραμυθού διαβάζει...

το "Μια ομάδα για τη Σόφη", της Τζένη Κουτσοδημητροπούλου (Εικονογράφηση: Μαρία Μανουρά)

Αναπολώντας τη ζωή μου ως μικρό παιδί - αλλά και τώρα ως ενήλικη -  μπορώ να θυμηθώ ότι, είχα και έχω συναντήσει ανθρώπους χειριστικούς, που κατά καιρούς προσπάθησαν - κάποιοι ελάχιστοι το κατάφεραν - να μου επιβάλουν την άποψη και τα θέλω τους. Νομίζω ότι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, όλοι μας έχουμε έρθει  αντιμέτωποι με φίλους και γνωστούς, των οποίων η προσωπικότητα είναι πιο έντονη, επιβλητική και με εγωιστική διάθεση από την δική μας ή έχουμε υπάρξει οι ίδιοι λίγο πιο εγωιστές σε σχέση με τους άλλους. Γι' αυτό και χάρηκα ιδιαίτερα όταν στα χέρια μου έφτασε το νέο βιβλίο της Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, καθώς μου έδωσε μια πολύ καλή ευκαιρία να συζητήσω με την Μικρή Παραμυθού μου, όσο αυτό είναι δυνατόν με ένα 4 χρονο, ένα τέτοιου είδους θέμα. 

Πρωταγωνίστριες του βιβλίου είναι δύο μικρά κορίτσια, καλές φίλες και εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες: υποχωρητική και ανεκτική η Αλίκη, φίλαυτη, λιγάκι εγωκεντρική και συνηθισμένη να περνάει πάντα το δικό της η Σόφη. Κάνουν παρέα από πολύ μικρές και καθώς συμπληρώνουν λιγάκι η μία την άλλη, δεν τις ξενίζει η διαφορετικότητα των ρόλων που έχουν υιοθετήσει. Όταν, όμως, στην παρέα προστίθενται και άλλα παιδιά, τότε ο εγωισμός της μίας και η υποχωρητικότητα της άλλης έρχονται στην επιφάνεια και το αποτέλεσμα είναι μία μεγάλη σύγκρουση, από την οποία, όμως, θα γεννηθεί μία καινούρια και σε πιο υγιείς βάσεις, φιλία!

Πρόκειται για μία πολύ όμορφη ιστορία, που θίγει ένα ζήτημα που απασχολεί πολλούς γονείς, είτε βρίσκονται στη μία πλευρά, είτε στην άλλη. Κάποια παιδιά έχουν μάθει να βάζουν τις ανάγκες τους σε δεύτερη μοίρα, προκειμένου να ευχαριστήσουν, και με αυτόν τον τρόπο να κρατήσουν, τους φίλους τους ή να αποκτήσουν καινούριους. Μία τέτοια κατάσταση για τους ειδικούς ίσως και να υπονοεί έλλειψη αυτοπεποίθησης, που καλό θα ήταν να δουλευτεί, ώστε να αντιμετωπιστεί. Ωστόσο, ενδιαφέρον θα πρέπει να υπάρξει και για τους ακριβώς αντίθετους χαρακτήρες, δηλαδή των παιδιών που έχουν μάθει να είναι πάντα το επίκεντρο της προσοχής, να μονοπωλούν το ενδιαφέρον, να γίνονται μόνο τα δικά του χατίρια και να θέτουν τις δικές τους ανάγκες, προτιμήσεις και ενδιαφέροντα πάνω από των ανθρώπων που συναναστρέφονται. Και οι δύο προσωπικότητες υπάρχουν στην κοινωνία μας και είναι απόρροια του άμεσου οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος.

Δεν μπορώ να μιλήσω ως ειδικός, καθώς η επαγγελματική μου ιδιότητα απέχει πολύ από κάτι τέτοιο. Μπορώ, όμως, να μιλήσω ως μαμά ενός μικρού παιδιού, που βγαίνοντας στην κοινωνία (μέσω του παιδικού σταθμού και αργότερα του σχολείου, ή της παιδικής χαράς κλπ) θα έρθει αντιμέτωπο με πολλές και διαφορετικές συμπεριφορές από αυτές που έχει συνηθίσει στο οικογενειακό του περιβάλλον. Κάποιες από αυτές θα τις αντιληφθούμε εγκαίρως και κάποιες, πιθανόν, όχι. Το βιβλίο αυτό, σίγουρα δεν μπορεί να δώσει λύση σε μία αντίστοιχη, με εκείνη που περιγράφεται σε αυτό, κατάσταση, καθώς δεν πρόκειται για κάποιο επιστημονικό σύγγραμμα, αλλά για μία παιδική ιστορία. Μπορεί, όμως, όπως και όλα τα παραμύθια, να αποτελέσει αφορμή για μια όμορφη συζήτηση με το παιδί μας, για συμβουλές εκ μέρους μας που μπορούν να το βοηθήσουν και για την συνειδητοποίηση τη δική μας ή των παιδιών μας, αντίστοιχων περιπτώσεων που έχουν βιώσει ή βιώνουν, μέσω της ταύτισής τους με τη μία ή την άλλη ηρωίδα.

Αυτό για μένα ήταν αρκετό, ώστε να θελήσω να διαβάσει η Μικρή Παραμυθού μου το συγκεκριμένο παραμύθι. Για εκείνη, κίνητρο ήταν το ενδιαφέρον περιεχόμενο και το καλογραμμένο και εύκολα κατανοητό κείμενο. Και οι δύο μας, πάντως, το διαβάσαμε με χαρά! Προτεινόμενη ηλικία από 4 ετών και άνω. Κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική.