"Ο Βρυχηθμός του Τίγρη", του Alex Rance
(Εικονογράφηση: Shane McG)
Πρόσφατα, ήρθε να προστεθεί στη μικρή μας βιβλιοθήκη ένα από τα πιο όμορφα παιδικά βιβλία που κυκλοφόρησαν στη χώρα μας τη χρονιά που πέρασε. "Ο Βρυχηθμός του Τίγρη", του Alex Rance αποτελεί μια ιστορία απλή και συνάμα περίπλοκη, ιδανική για να μυήσει τα μικρά παιδιά σε μια από τις πιο σύνθετες αλήθειες που κρύβει η ζωή!
Ο Τίγρης ήταν ο πρωταθλητής όλης της ζούγκλας. Δυνατός, περήφανος και θαρραλέος, καθόταν στην κορυφή του ψηλότερου δέντρου, μέχρι και τη στιγμή που το κλαδί έσπασε και εκείνος κουτρουβάλησε μέχρι τα ριζά του. Οι προσπάθειες να ξανανέβει ψηλά κατέληγαν όλες στην αποτυχία, ώσπου - απογοητευμένος- έχασε τον βρυχηθμό του. Οι φίλοι του τα ζώα έσπευσαν να τον βοηθήσουν· η Τσιριχτή Μαϊμού προσπάθησε να του μάθει να τσιρίζει, ο Λαγός να πηδά, ο Ρίνο ο ρινόκερος να είναι δυνατός και ο Ασημοράχης ο γορίλας να σκέφτεται. Όμως, όσο καλοπροαίρετη και αν ήταν η βοήθειά τους, αυτά ήταν όλα δικά τους χαρίσματα και όχι του Τίγρη.
Μία υπέροχη ιστορία αυτοεκτίμησης, σχετική με τις δυνάμεις που κρύβει κανείς μέσα του και πώς μπορεί να παραμείνει ο εαυτός του ενώ ταυτόχρονα δουλεύει με τους άλλους σαν ομάδα. Με υπέροχα διδάγματα για την αξία της συνεργασίας και της φιλίας, αλλά κυρίως για τη σπουδαιότητα του να προσπαθεί κανείς να αναπτύσσει δικές του δεξιότητες, χωρίς να "παπαγαλίζει" εκείνες των άλλων. Με λόγο απλό και κατανοητό, σύντομα κείμενα και όμορφη εικονογράφηση, είναι ιδανικό για τους αναγνώστες ηλικίας από 3 ετών και άνω, όπου απευθύνεται. Αποτελείται, συνολικά, από 40 σελίδες και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα.
Διαβάζοντας ξανά και ξανά το συγκεκριμένο βιβλίο, η Μικρή Παραμυθού μου και εγώ καταλήξαμε πως, όπως και ο Τίγρης, θα προτιμούσαμε να είμαστε ο εαυτός μας στα ριζά ενός δέντρου, παρά οτιδήποτε άλλο στην κορυφή του!
Δεν υπάρχουν σχόλια