"Το φύλλο που δεν ήθελε να πέσει", του Γιάννη Πλαχούρη
(Εικόνες: Ειρήνη Καραλέκα)
Παρασυρμένοι από την ομορφιά των πρώτων αληθινά φθινοπωρινών ημερών, που την τελευταία εβδομάδα έκαναν την εμφάνισή τους, αποφασίσαμε να διαβάσουμε ένα παλιότερο, αλλά πάντα επίκαιρο παιδικό βιβλίο, με κεντρικούς ήρωες το πεισματάρικο φύλλο μιας λεύκας και έναν μικρό σπουργίτη.
Ένα πράσινο φύλλο παρατηρεί τα υπόλοιπα του ίδιου δέντρου να κιτρινίζουν, να πέφτουν και να χάνονται, ακολουθώντας την από αιώνες προκαθορισμένη πορεία τους. Εκείνο, όμως, σε πείσμα όλων, μένει σφιχτά δεμένο στο γυμνό κλαδί που το βαστά από τη γέννα του. Μένει και παρατηρεί τον κόσμο γύρω του, την πόλη που μοιάζει με μικρή ζωγραφιά. Τα γεράνια, οι βασιλικοί, τα κυκλάμινα, μα κυρίως ο μικρός σπουργίτης που ζει κοντά του, αγανακτούν με το θράσος ενός απλού φύλλου, να θέλει να πάει αντίθετα με τις επιταγές της φύσης. Εν τούτοις, εκείνο μένει προσηλωμένο στο στόχο του· ανασαίνει βαθιά, παραμένει ήρεμο και δεν σκορπά άσκοπα την ενέργειά του. Εξάλλου, γιατί το πεύκο, η ελιά και το κυπαρίσσι να μπορούν να κρατούν τη φυλλωσιά τους, ενώ η λεύκα πρέπει να ρίξει τη δική της; Όλοι γύρω του μετατρέπονται σε εχθρούς, με πρώτο και καλύτερο τον μικρό σπουργίτη. Ώσπου έρχεται ο χειμώνας και το φύλλο, προς έκπληξη όλων, στέκει ακόμη καταπράσινο. Το χιόνι που σκέπασε τα πάντα, απειλεί τώρα και τον μικρό σπουργίτη, που δεν έχει από πουθενά να προστατευθεί. Μήπως, άραγε, ήρθε η ώρα το φύλλο να εκπληρώσει τον προορισμό του επάνω στη γη; Άλλωστε, η φύση είναι σοφότερη όλων· των δέντρων, των φυτών, των σπουργιτιών, ακόμη και των φύλλων της λεύκας!
Μία από τις πιο υπέροχες παιδικές ιστορίες που έχουμε διαβάσει εδώ και καιρό, συγκινησιακά φορτισμένη και ιδανικό ανάγνωσμα για κάθε στιγμή του χρόνου! Ένα απλό, πλην όμως σύγχρονο παραμύθι, που κρύβει σπουδαία μηνύματα σχετικά με τη σοφία της φύσης και την ισορροπία που υπάρχει σε αυτήν, την απλόχερη και χωρίς δεύτερη σκέψη αγάπη, την εσωτερική δύναμη και τη δύναμη της θέλησης που υπερβαίνουν κάθε είδους δυσκολίες και εμπόδια. Ένα απλό φύλλο λεύκας, το τελευταίο που έμεινε πριν από τον βαρύ χειμώνα, προσφέρει μαθήματα γενναιοδωρίας, αισιοδοξίας, αληθινού πάθους και γενναιότητας. Ένας ύμνος στην προσφορά και την ανιδιοτέλεια. Η εικονογράφηση χαρακτηρίζεται από γήινα χρώματα και είναι αρκετά λιτή, ώστε να ταιριάζει με το όμορφο κείμενο που τόσο ιδανικά συμπληρώνει.
Αποτελείται από 32 σελίδες, προτείνεται για αναγνώστες ηλικίας από 5 ετών και πάνω και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα. Υπέροχο και διαχρονικό, ένα παράδειγμα δύναμης και αυτοθυσίας, για τότε που η αγάπη έλιωσε την παγωνιά του χειμώνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια